Gołębi ślad.

Dawno temu miałem okazję zrobić to zdjęcie:

Oprucz jakiegoś delikatnego kombinowania poziomami nic tu nie dodawałem, nic nie zmieniałem. 

Gołąb, z tego co wiem, przeżył.

Z mechanicznymi w tle.

Drugi dzień Hubertusa w Saple.

Strażniczki jabłoni.

Przy ognisku.

Człowiek przy ognisku jest inny niż dajmy na to przy imieninowym stole, a ognisko wcale nie musi być imieninowe, by tak trochę odmienić człowieka. Człowiek siedzi i się w płomienie gapi, czasem dłuższy czas bez słowa. Pomiędzy łykiem a przytaknięciem w konwersacji, której wcale nie śledzi, przy której po prostu jest. Siedzi tak człowiek i w płomienie się gapi i dobrze jest człowiekowi. I tak jakoś niesamotnie. I te płomienie takie ciekawe historie w tym nieznanym, ale zrozumiałym języku opowiadają o trudno-powiedzieć-czym. I siedzi tak człowiek błogością przepełniony i w płomienie się gapi.

Nowy początek.