Widok...

... na okno.

Coursing w Minikowie

Tak wiem, Muminkowo. Tak czy inaczej to, to koło Ślesina, nie nie tego koło Konina, koło Nakła, na zachód od Bydgoszczy. Polecam miejsca w tej części Polski. Dworki, pałacyki porozrzucane w zapierającej dech pradolinie.

Co robi asekurant?

Asekurant robi "dzióbek" pozując do słit-foci.

Roślinka ...

... taka włochata, cała w  rosie.

Remember

Mojzjesz

Norymberga

Rzekłbym: zaułek, ale czy wypada?

Wolfsberger w tle.

Wolfsberger

W łodzi w Norymberdze.

Norymberga.

Norymberga

Temida

z.z. na s.

W dojo.

Florystycznie

Izolda

Izolda na Patelni pod Lechworem.

Tak, zagadza się nowe zdjęcie a to oznacza, że w końcu wyciągnąłem więzioną w moim aparacie kliszę a Daniel miał ją czas wywołać.

Dziś pierwsze zdjęcie. Bon Appétit!

A.D. 2009 Octobris

Straszno troszkę

Godzina wcześniej_02

moczary

Wystarczy godzina wcześniej

Ciekawe jak będzie wyglądał na ścianie?

Zofija

Zofija lewa.

Nad Pichną.

Pichna

Walijskich wojaży wspomnienie.

Po drodze w ...

... skały!

było

Hmm chwyt jeszcze jest, tylko chwytający już/jeszcze nie chwyta.

Pierwszy dedykowany do wspinaczki model butów firmy Umbro  :-), był szpon.

Roztoka dolinna

Dopadły mnie tatrzańskie wspomnienia.

Moja babcia jest Arrakinką.

"the Eyes of Ibad"

Rysiek drwal - Rich the lumberjack

Richard procował kiedyś w biurze, czyli był biurwem.

Richard był kiedyś zestresowany i bez uśmiechu wstawał do pracy.

Richard jeździł służbowym passatem i miał służbowy telefon.

Richard jest teraz drwalem, jeździ "95", telefony odbiera jak mu się chce z dzwoniącym gadać, zajmuje się sztukami walki, fotografią, lubi to co robi na tyle, by dokształcać się w tym kierunku.

Właśnie sobie uświadomiłem, że Richard to dla mnie wzór do naśladowania.

Richard robi to co lubi, bo robi to co chce.

Wspomnienie aparatu Leica mini2

Zafascynowany legendą marki Leica kupiłem kiedyś analogowego kompakta tej firmy. Wyprodukowany w Japonii przesympatyczny aparacik sprzedałem kilka dni temu. Nie żebym płakał za nim po nocach, ale kiedy oglądam zdjęcia jakie nim zrobiłem to widzę, że pomógł mi złapać na celuloidzie trochę więcej niż tylko dziesiątki sekundy, odrobinę światła i ułudę rzeczywistości.

Pstrykałem nim przez szyby samochodu:

I w ogrodzie bycząc się letnią porą:

I znowu z samochodu:

I w podróży:

I kiedy niebo jak Asterixowi, waliło mi się na głowę:

Kiedyś jeszcze popstrykam sobie Le(gendą)icą, może nawet tą wymarzoną  :-).

Nie wiem czemu mi się podoba.

Taka sobie gałązka.